PLC چیست؟

 PLC مخفف Programmable Logic Controller و به‌معنی «کنترل‌کننده منطقی قابل‌برنامه‌نویسی» است. برای این که درک بهتری از PLC داشته باشیم، باید کمی در مورد سیستم‌های کنترلی بدانیم. یک سیستم کنترلی متداول، از سه بخش اصلی «سنسور»، «کنترل‌کننده» و «عملگر» تشکیل شده است. سنسور اطلاعات دستگاه یا فرایندی که باید کنترل شود را دریافت می‌کند، آن را به کنترل‌کننده (مثلاً PLC) تحویل می‌دهد و PLC طبق اطلاعاتی که سنسور به آن داده و برنامه کنترلی که برای آن تعریف شده، فرمان‌های خروجی را برای عملگرها ارسال می‌کند. در پایان، عملگرها طبق فرمان PLC با اعمال تغییر در دستگاه یا فرآیند، عملکرد آن را تنظیم می‌کنند. بنابراین، سیستم کنترلی بدون نیاز به دخالت انسان می‌توان به‌صورت خودکار، وظیفه کنترلی خود را انجام دهد. PLC در یک سیستم کنترل نقش فرمان‌دهنده اصلی را دارد و فلسفه کنترلی که برای آن برنامه‌ریزی شده را اجرا می‌کند. تعیین فلسفه کنترل برای PLC‌ از طریق برنامه‌نویسی آن با زبان‌های برنامه‌نویسی صنعتی استاندارد انجام می‌شود.

بنابراین، می‌توان مراحل عملکرد PLC را به صورت زیر تعریف کرد.

۱. ورودی‌های خود را رصد می‌کنند.

۲. بر اساس داده‌های ورودی و با توجه به منطق کنترلی که روی آن‌ها برنامه‌نویسی شده است، تصمیم‌گیری می‌کنند.

۳. تصمیم‌های خود را از طریق خروجی به عملگرها می‌رساند و از این راه، فرایندهای مختلف را در صنعت کنترل می‌کنند.